Ramen en deuren

Een van de nare kanten van een psychische ziekte is de ontijdigheid ervan. Er was in mijn geval geen kenmerkend moment waarvan ik achteraf kan zeggen dat het tóen allemaal mis ging.

Het is een glijdend proces waarbij met kleine ministapjes telkens een stapje verder wordt gezet op de glijbaan van emoties.

Beter worden is net zo'n ingewikkeld proces. Er is niet een direct moment waarop het beter ging.

Wèl weet ik dat het beter met me gaat dan twee jaar terug, dan een jaar terug of een aantal maanden geleden.

Dat is aan de ene kant heel bemoedigend, maar aan de andere kant ook heel erg frustererend.

Het is als leven in niemandsland.

"Waar een deur sluit gaat een raam open. Vaak gebeurt dit gelijktijdig en markeert de afronding van het ene het begin van het andere. Maar soms duurt het even voordat er een raam open gaat en zit je gevangen in een leegte en volgt er een tijd waarin schijnbaar alles is beëindigd en niets anders ooit kan beginnen."